Diana Ozon | 20 November 2004Docu Punk Lang Leve De Lol
De film Punk Lang Leve De Lol van Alfred Broer heb ik nu voor de derde keer gezien en elke keer wordt hij beter. Alfred verfilmt een deel van zijn eigen, en ook een beetje mijn leven in deze IDFA documentaire. Dat uitgerekend het kraakpand Oosteinde geschiedenis maakt is fantastisch. Het was de meest chaotische leefgemeenschap die krakende punks anno 1979-1981 hadden.
In o.a. de Sarphatistraat, het NRC, de Nieuwe Zijds Kolk, de Wielingen en de Grote Keizer probeerden punks enige faciliteiten op te bouwen. Gas, licht, water, verwarming, keukens, douches, wc's en andere gemeenschappelijke voorzieningen werden onderhouden of zelfs aangelegd door een lichte vorm van organisatie en bestuur: niet echt karakteristiek voor punk zo op het eerste oog. De panden schoon te maken en een huiskas en administratie draaiende te houden is enigszins aangepast en dus inderdaad burgerlijk en weinig 'no future' in het licht van het woeste leven aan de zelfkant.
Oosteinde bezat daarentegen het onverbetelijke 'no future'vermogen om steeds het gas en licht afgesloten te krijgen door geen kas te kunnen onderhouden. De bewoners wilden of konden gewoon geen bijdrage aan hun eigen huishouden leveren. Dan moest er weer om de rekeningen te betalen gebenefiet worden door The Scabs, Infexion, The Bugs en Jezus & The Gospelfuckers, bands van o.a. Jaro en uit Huize Chaos. Zelfs het leidingwater werd er wel eens afgesloten. Kwamen ze bij ons op de Sarphatistraat water halen. Een aantal douchten daar toch al. Als ze al douchten.
Het was in Oosteinde stikdonker en 's winters stervenskoud. In die duisternis raakte het trappenhuis bezaaid met volle vuilniszakken wat een vreemde gewaarwording werd tijdens het op de tast lopen. De toegang door de voordeur was een gat in het deurpaneel geworden: de bewoners waren op den duur allemaal hun sleutels kwijtgeraakt. Voordien wachtten ze vaak op de Sarphatistraat tot er weer iemand bij ze thuis was om ze erin te laten. Tegen de tijd van de ontruiming had Oosteinde zich verschanst achter een bouwhekkensysteem dat de stoep versperde. De ogenschijnlijk gebarricadeerde deur was gewoon met de steel van een lepel ofzo te openen.
Al was het een zooitje geworden toch hebben velen er ook echt leuke momenten gehad. Ik herinner mij feesten waarbij we op zomernachten op het dak klommen en joints onder de sterrenhemel rookten terwijl er in de dakgoot werd gerollerscated.
De goeiige Siebe waar Jaro het over heeft in de film, die het pand had gekraakt en inderdaad probeerde Oosteinde enigszins overeind te laten blijven, kraakte opnieuw op de Nieuwe Zijds. Het feest dat hij daar met de redactie van zijn punkblad 422 gaf, eindigde aldus de Telegraaf in 'een veldslag'. Dat was niet te wijten aan de bewoners van Oosteinde maar aan een groepje op punkfeesten en concerten afkomende punky uitziende meelopers.
Het archieffilmpje met een citaat van mij uit 1980 over punks die hun punkclub kapot maken heeft in tegenstelling tot wat de film suggereert niets te maken met 'mijn' punkclub DDT 666 in mijn huis op de Sarphatistraat noch met Oosteinde. Ik heb het over meelopers die op het moment voorafgaande aan mijn redevoering punkclub No Name in het NRCgebouw hadden vernield en met poep besmeurd. Mijn tvpreek aan deze voornamelijk nog thuiswonende en dus tvkijkende jongeren tot socialer gedrag was achteraf bekeken ook behoorlijk naïef. Wat dat betreft past het stukje precies in de film: het is een oproep het lollig te houden. Dat het leuk moest blijven, hoe raar ook de sfeer en de omgeving hoefden Jaro, Rikkie (leuk haar, Emily, Louise, Monique, Eskimo, Alfreds buurjongen uit Castricum, Jos van de Tichel, Ivar en zoveel anderen ook te zien in deze docu), Tom Cat en Henkie niet uitgelegd te krijgen.
Het goede aan Lang Leve De Lol is dat het zich niet verliest in intellectuele zeikverhalen, te veel details en context. Het is heerlijk a-politiek en onschuldig. Het beperkt zich tot een jeugdvriendengroep die de totale vrijheid in een tijd van chaos, kroningsrellen, krakers en anarchie heel letterlijk en zonder enig groter plan probeerde uit te voeren. Dat maakt het een heel goede film. Gewoon lekker simpel punk en anders niets. Juist door zijn eerlijke eenvoud is het wat mij betreft de beste punkdocu ooit.
Website Punk, Lang Leve De Lol
Achtergrond informatie op Indymedia over deze film.
Persinformatie over Punk Lang Leve De Lol.
Biografie Alfred Broer.
Zie ook alhier: Paradiso Stills
en Punk studie - boeken en films
