Diana Ozon | 24 Oktober 2005De Wasknijper
Deze zomer is een uniek tijdschrift verschenen onder redactie van Ton Peters en zijn zoon Kasper Peters. Vader Ton: 'Sommige mensen investeren in diamanten. Wij doen liever dit'. Een vijftigtal mensen werkten mee. Carla Boogaards vernam achteraf van de eenmalige uitgave. Zij blijkt obsessief wasknijperverzamelaarster te zijn en ook dit tijdschrift mocht niet aan haar collectie ontbreken. Uit mijn eigen verzamelwoede hier onder meer informatie en een recensie door Arjan Peters (geen familie van Ton en Kasper).
De wasknijper ligt literair gebeiteld
door Arjan Peters
Met zijn multidisciplinaire project Different trains zwerft de dichter Kasper Peters, redacteur van het eenmalig verschijnende literaire tijdschrift De Wasknijper, van de ene plek naar de andere. Wie de presentatie van het tijdschrift niet wil missen, zal dan ook de programmakrant van het Oerol-festival op Terschelling goed in de gaten moeten houden, want daar houdt Peters het blad (€ 10,-) komend weekend ten doop. Vervolgens reist hij met zijn 'zwerfvoorstelling' verder, onder medeneming van alle Wasknijpers.Minder ludiek, maar met een grotere kans van slagen, is het binnenstappen van de betere boekhandel. Daar weten ze ervan. Op het omslag is een groot exemplaar afgebeeld, of preciezer geformuleerd - want in dit soort zaken kun je niet precies genoeg zijn - 'het ijzeren geval dat een wasknijper tot wasknijper maakt'.
De redactie, bestaande uit Kasper Peters, Bastiaan van der Velden en Ton Peters, had het legendarische ready made tijdschrift B arbarber uit de jaren zestig in gedachten, plus de teloorgang van het Officieel Orgaan Van De Eerste Nederlandse Wasknijperclub in 1980. Het werd weer eens tijd voor een uitgave 'namens de vereniging i. o. tot instandhouding van het detail in het menselijk bestaan'.
Auteurs en illustratoren werden aangeschreven over ons verminderd besef omtrent het detail, en wat gebeurde?
Men zond massaal in.
Want 'de wasknijper ligt literair gebeiteld', zoals zonder overdrijving in de inleiding wordt vastgesteld.
Een zin om van te grinniken, en tegelijk zachtjes te gaan wenen. Nederlandse schrijvers en dichters, door de redacties van literaire tijdschriften doorgaans niet vooruit te branden als het gaat om gepeperde essays of reizangen op bestelling, of voor gewichtige afleveringen waarmee de subsidie van het Literair Productiefonds moet worden veilig gesteld - die zijn kennelijk wel te porren voor meligheid en 'het veronachtzaamde detail'. Een stukkie over de wasknijper en aanverwante zaken (zoals papieren brilranden op campingtoiletten, de plastic sixpackhouder, de geur van schoon ondergoed), dat wil iedereen wel.
Je zou haast gaan denken dat het iets over onze aard, en in ieder geval over ons literaire klimaat onthult. ' t Is toch maar een klein land dat eerst voor wasknijpers in geestdrift ontbrandt.
Overigens is De Wasknijper, niettegenstaande het enigszins bedroevende motto, écht leuk. Simon Vinkenoog herinnert zich dat hij nog eigenhandig heeft ge wasknijperd, toen hij in maartapril
1965 in het Utrechtse Huis van Bewaring zat wegens overtreding van de Opiumwet. Het bleek geen succes.
Marije Langelaar weet de verontrustende opening van haar gedicht ('Mijn vriend wordt kaal en van binnen eveneens') om te buigen in een amoureus liedje ('en ik doe met hem mee'), Hans Plomp blijft zweren bij de homo ludens en voorspelt dat de achterblijvers zullen wegzinken 'in het kotsarium van miserabilisme'. Die zit.
Als meisje kon Diana Ozon al knijpers met haar voeten pakken, en onze grand old surrealist Louis Lehmann schreef het kwatrijn 'Raad voor Anthropophage winkeliers': Hap eens in je klantjes/Blij, blij, blij./Raak hun boze bolletjes/Met allebei je handjes.
De mens zélf is een detail, meent Leo Herberghs: 'Laten we detailhandelaar zijn.' Voor heel even wil je dat geloven.
Eén vraagje dan, voor Anton Scheepstra van de Groningse uitgeverij Passage: waarom verschijnt De Wasknijper slechts eenmalig? Daar heeft hij het volgende op te zeggen: 'Nou kijk, de redactie had eigenlijk gedacht om zoiets één enkel keertje te doen. En dan is het dus niet zozeer de bedoeling dat er nog een tweede keer van komt.'
Krijg daar maar eens een speld tussen.
de Volkskrant 10 juni 2005
De Wasknijper, eenmalig literair tijdschrift, juni 2005, namens de vereniging i.o. tot instandhouding van het detail in het menselijk bestaan, onder redactie van Ton en Kasper Peters. Proza, poëzie en beeldende kunst met bijdragen van: Jan Baeke, Arnoud Blom, Richard Bos, Rouke Broersma, Tsead Bruinja, Maurice Buehler, Daniël Dee, André Degen, Donderglas, Mirka Duijn, Willem Groenewegen, Leo Herberghs, Lucas Laherto Hirsch, Marga Kool, Marcel Köppen, Elmar Kuiper, Marije Langelaar, Louis Lehmann, Ben van Melick, Anne Mérat, Harrie Muijtens, Richard Neef, Max Niematz, Stefan Nieuwenhuis, Diana Ozon, Didi de Paris, Kasper Peters, Hans Plomp, Jacques Prévert, Grazyna Przybyl, Titia Punt, Djodjie C.A. Rinsampessy, Hannie Rouweler, Suze Sanders, K. Schippers, M.J.S. Sijben, Rense Sinkgraven, Barabara Stok, Wouter Tulp, Nic. Tummers, Jan Veenstra, Bastiaan van de Velden, Trees van der Velden, Simon Vinkenoog, volken b. de vlas, Toon Wegner, Albert Westerhoff, Tommy Wieringa, Chris van Wierst.
De Wasknijper
68 Pagina's, geïllustreerd, gelimiteerde oplage (op=op)
ISBN 90 5452 134 1 / prijs € 10,00
Zie ook in het Optreedarchief: 28 Juli - De Wasknijper
en ook Verspreid Werk
